Dilahirkan ke dunia oleh Mek Ngah Hassan seorang guru Al-Quran bersama suaminya Abdul Rahman Hassan seorang qari dan peniaga dan diberi nama Abdul Aziz atau lebih dikenali sebagai J.M Aziz, Indra Mesra, Abdul Rahman, Azizah Rahman dan Jiwa Merana. Tanjung Seberang Takir, Kuala Terengganu adalah tempat lahir dan asal J.M Aziz. Beliau mula berkecimpung dalam dunia puisi sejak beliau berusia 8 tahun lagi. J.M Aziz telah mendapat pendidikan awal di Sekolah Melayu Seberang Takir hingga tamat darjah lima. Selepas itu beliau melanjutkan pelajarannya di Sekolah Menengah Sultan Ismail untuk menuntut ilmu bahasa Inggeris. Pendidikan agamanya telah diterima oleh kedua ibu bapanya sendiri. Selepas tamat pengajiannya J.M Aziz telah berkerja di Pasukan Polis Hutan (1951-1953). Dan selepas itu beliau pernah berkerja sebagai Pegawai Penerangan Sukarela di Pejabat Penerangan Kuala Terengganu (1960). Tambahan dengan itu, J.M Aziz suka menyumbangkan tenaganya berkhidmat sebagai sukarelawan di Muzium negeri Terengganu, Perpustakaan Awam negeri Terengganu, dan badan-badan kebudayaan dan kesenian negeri Teregganu. Beliau juga merupakan pengasas kepada Persatuan Sasterawan Terengganu (PELITA).
Mahupun begitu didalam kehidupan J.M Aziz mempunyai titik hitam ia tersendiri, nama J.M Aziz membawa makna yang amat berat sekali iaitu Jiwa Merana ini kerana pada tahun 1965 beliau telah dikuarantin di Sungai Buloh kerana penyakit kusta yang membuatkan beliau hilang daya fizikal dan telah membuatkan dunia penglihatannya terus gelap. Semasa kejadian itu beliau telah menggunakan gelaran Jiwa Merana secara langsung sebagai nama gelaran beliau. Melihat keadaan itu ahli sasterawan negara A. Samad Said telah megubah Jiwa Merana kepada J.M untuk memberi gelaran yang lebih manis. Sungguhpun begitu J.M tetap membawa makna Jiwa Merana. J.M Aziz bersama Lijah binti Daud atau Cik De Jah telah dikurniakan dengan tujuh orang cahaya mata dan mereka inilah yang menjadi teman setia atau teman menulis J.M Aziz. J.M Aziz suka menulis puisi berlatarkan atau bertemakan laut dan hidup nelayan. Malah ada yang memanggil beliau sebagai penyair laut. Beliau tidak pernah terhasrat dan terbetah untuk menulis sajak tentang kesusahan hidupnya ini kerana beliau pernah berkata menulis puisi tentang dirinya hanya akan membawa lagi kesedihan kepada hidupnya.
Sebagai penghargaan terhadap tekad dan azamnya sebagai penulis beliau telah dianugerahkan Anugerah Budaya “Penggiat Kesenian Sezaman” oleh kerajaan negeri Terengganu (1990). Tambahan dengan itu beliau juga pernah dinobatkan sebagai Anugerah PENA peringkat nasional. Selain itu beliau juga dianugerahkan gelaran Tokoh Penyair Terengganu oleh Ruang Teater Tamu Terengganu. Manakala puisinya berjudul “Nasi Ayam laut Sepinggan” juga telah memenangi hadiah utama bagi Hadiah Sastera Kumpulan Utusan (2001). Selain itu, puisu beliau yang berjudul “Berlabuh dan Berkayuh” juga telah memenangi Hadiah Sastera Malaysia (1948/1985). Dan pada tahun 1989 beliau telah dianugerahkan Tokoh Teater Terengganu 1989 oleh Majlis Kebudayaan Negeri Terengganu.